Kay

Kay was een maand of 9 toen het allemaal begonnen is. Eerst met kale plekken op haar kont en ‘puistjes’ op haar buik.
We dachten eerst dat het misschien iets was waar ze doorgerold was tijdens het spelen maar na een weekje of twee was het er nog. Dus wij ermee naar de dierenarts. Die dacht aan een schimmelinfectie, afschraapsel genomen en naar het lab gestuurd voor onderzoek. Toen ik na 4 weken nog geen antwoord had, zelf maar gebeld en het was geen schimmelinfectie. Wat het wel was wist hij mij niet te zeggen. Beetje teleurgesteld ging ik naar dierenarts nummer 2. Die zei onmiddellijk een grasallergie. Dus Kay mocht niet meer in het gras spelen. We kregen pillen mee en het zou beteren. Het beterde inderdaad, totdat we stopten met de pillen, het kwam gewoon terug, en nochthans lieten we haar niet spelen in gras.

Terug naar de dierenarts, deze keer zei hij een bacteriele infectie. Was op te lossen met pillen. Weer hetzelfde verhaal, stoppen met de pillen en het ging weer achteruit.

Weer terug naar de dierenarts, hij ging bloed afnemen deze keer. Toen was het een pancreas en leverontsteking. Dit kwam door een teveel aan eiwitten dat in haar brokken zou zitten. Oplossing, ander merk brokken en weer pillen mee naar huis.
Toen we de zakken gingen controleren zat er in de nieuwe brok procentueel gezien meer eiwitten dan in de oude brok. We snapten het niet goed, maar we begonnen te geloven dat elke dierenarts ‘gesponsord’ wordt door een ander merk brokken en deze dan ook proberen te verkopen. Vonden we heel erg want het verbeterde niet met onze hond en dat was voor ons het enige wat telde!

Op naar dierenarts nummer 3, deze keer een aangeraade dierenkliniek. De vaststelling daar; Demodex. Ik wist niet wat ik hoorde want dat had ik zelf 6 maanden geleden tegen een dierenarts gezegd en die was ervan overtuigd dat het geen demodex was. Met wat meer vertrouwen gingen we deze keer naar huis. Weer met een antiboitica kuur. Twee pillen per dag en een inspuiting. Wederom beterde het, maar Kay begon te schuimbekken van de pillen die ze moest inslikken. Na een week mochten we stoppen met de inspuitingen, maar de pillen moesten we blijven geven, zelfs een hogere dosis. Na elke pil liep de kwijl uit Kay der bek, niet echt gezond dachten we. Dus we stopten met de kuur en maakten een afspraak bij een dermatologe.

Daar was het verdict dat Kay allergisch was aan iets, het konden drie dingen zijn; omgevingsallergie, allergie aan voer of een bacteriele infectie.Kay moest weer andere pillen nemen en drie keer week moesten we haar wassen met een chloor ruikende stof.

Ondertussen had ik via een forum iemand leren kennen die met ongeveer dezelfde problemen had
gezeten als ik. Ze raadde me aan om kompleet vers vlees te gaan geven. We stonden er in het begin een beetje negatief tegenover. Vers voer bracht heel wat met zich mee dachten we. We mochten enkele kilo’s Carnibest gaan halen om het te proberen. Ze liet ons ook foto’s zien van haar hond, en we konden in levende lijve zien hoe het hondje nu was. Was voor ons een goede stap in de richting, maar nog niet helemaal overtuigd.
We hadden genoeg gekregen voor 8 dagen. Geloof het of niet, op die 8 dagen zagen we verschil! We waren overtuigd, direct hebben we meer besteld een grote vrieskist aangekocht en we waren vertrokken. We geven na bijna 12 weken Carnibest en we zien onze hond terug opleven. Haar vacht blinkt terug en het meest belangrijke, haar buik ziet mooi roze. Geen vlekken meer, geen puistjes meer, niets!

Het ergste vinden wij dat we overal gevraagd hebben of vers zou helpen (ook al stonden we er niet 100% achter). Overal werd gezegd dat vers niets zou helpen, dat we ons die moeite konden besparen! Had ik dit alles 10 maanden geleden geweten, had me dat veel geld en ontzettend veel moeite uitgespaard!

Groetjes,
Elke en Kay