In juni 2003 hoorde ik voor het eerst over “barfen”. Dit sprak mij zeer aan. Niet alleen omdat deze manier van voeren mij zo natuurlijk leek , maar ook omdat onze toen bijna 4- jarige grote poedel Sita huidproblemen had en steeds slomer werd. Nadat ik mij had ingelezen middels boeken en internet, hebben we Sita overgezet op vers voer en deden we alle brokken en graanprodukten de deur uit. Wat een wereld van verschil: nog nooit had ik onze hond zo met plezier zien eten! De dagen dat ze als het ware in hongerstaking was waren voorbij. Sita werd aktiever en genoot zichtbaar.
Na ongeveer een maand zelf samengesteld te hebben werd ik toch wat onzeker in hoeverre ik haar “volledig” voerde. Toen ben ik op Carnibest gekomen. Sita vond dit ook heel erg smakelijk. Vanaf toen zijn we haar volledig Carnibest gaan geven. Na een poosje werd onze verbazing nog groter. Sita werd loops. Dit was zij nog nooit geweest. Onze toenmalige dierenarts noemde het een “kampsyndroom”: Sita was waarschijnlijk nog nooit loops geweest vanwege een chronisch tekort aan vitaminen, mineralen e.d.. Door goede voeding had ze dit tekort nu aangevuld en was ze vruchtbaar geworden . Tevens heeft ze een “Colgate smile” vanwege de versvleesvoeding en regelmatig een echt bot kluiven!
Margy Jansz
Naarden