In Maart 2004 mocht ons Engels Staffordje (Dimpke) mee naar huis. Ze was in onze ogen prachtig. We hadden nog een bejaard Amerikaans Staffie (Angie) van 11 jaar dat in de wolken was met haar “zus”. Ze konden het direct met elkaar vinden en dat is tot op de dag van vandaag zo ook gebleven. Angie gaat al naar de 14 jaar toe en Dimpke wordt nu twee jaar.
Maar met de voeding van Dimpke verliep niet alles rimpelloos. Het was even zoeken voor we een brokkenvoeding gevonden hadden waar ze geen rommelende darmen van kreeg. Toen begonnen de jeukklachten. Wij werden er allemaal gek van. Op alle momenten van de dag was ze aan het krabben op haar buik en oksels of aan het knabbelen aan haar pootjes, tot bloedens toe. Verschillende bezoeken aan de dermatoloog, een allergietest, meerdere medicaties, allergeenbrokken en een lege geldbeugel later waren we radeloos. Zowel de dierenarts als wijzelf zaten met de handen in het haar. We moesten er mee leren leven.
Toen ben ik via een forum in contact gekomen met Corine van Carnibest. Ik was direct overtuigd en ben ervoor gegaan. Cold Turkey overgestapt op Carnibest en sindsdien geen brokken meer. Wel krijgen ze af en toe een lekkere lamsbout of een vuile lap pens waar ze duidelijk van genieten. De eerste dag, toen de rol Carnibest in de ijskast lag, kampeerden de twee meisjes in de keuken. Ze waren duidelijk nieuwsgierig naar de heerlijke geur die uit de ijskast kwam telkens ik de deur opendeed, hahaha.
Nee, wij hoeven niet meer overtuigd te worden. We hebben genoeg gezien en ik denk dat de foto’s voor zich spreken.
28 februari ’06
Met vriendelijke groetjes
Carl, Chris, Angie en Dimpke