v.l.n.r. Achter: Ylanie, Whisper, Paige, Phoebe, Prudence & Keshia
vooraan liggend Savannah & Kalin
Een goede voeding is belangrijk voor honden. Je weet het en je denkt dat je een goede voeding geeft. Nietsvermoedend zit je op het laatst elke week bij de dierenarts. De één heeft buikpijn en geeft bloed over, de ander is vaak aan de diarree, weer een anders hoest veel en ga zo maar door. In het verleden heb ik vaak een vleesmerk geprobeerd, maar meestal een vleesproduct, die gemalen was en die eruit zien als een plak geplet vlees. Dit ging allemaal niet volgens wens, het ene merk had scherpe stukjes verwarmd bot er in zitten, het andere merk, was te gemalen en de magen waren supersnel leeg. Het brande erdoor. Zo kwamen we steeds weer terug op brokken. De ene brok na de andere. Onze Shelties aten altijd maar 1 jaar lang 1 merk en daarna begonnen ze weer te mokken. Dan werd er weer een ander merk gezocht.
Vanaf begin 2005 was het hier echt raak. Elke week naar de dierenarts, diverse specialisten gezien. Vanaf februari 2005 was onze Ylanie al een jaar heel erg ziek, af en aan was ze hevig aan de diarree, elke keer viel ze een kilo af en dit bleef maar zo doorgaan. Onze Savannah kreeg na een operatie in april 2005 een hele zware epileptische aanval die een uur duurde. Vanaf deze momenten ging het echt bergafwaarts met 4 van onze shelties. Savannah had al veel onderzoeken gehad, en haar aanvalsgeschiedenis was bestudeerd. Aan de hand hiervan kwamen we terecht op een gluten/granenvrije voeding. Zelf sprak Carnibest mij wel aan, omdat deze grover was dan de andere soort. Grover betekend dat het wat langer in de maag zit om verteerd te moeten worden. En aangezien wij nogal wat shelties hebben, die vaak de maag leeg hebben. Ylaine moest 16 maart 2006 geopereerd worden, na een jaar lang dierenartsen bezoeken kwamen ze er achter dat ze een baarmoeder & een alvleesklier had vol cystes. Een week voor deze operatie werden alle shelties hier ziek. Ze volgden elkaar een dag na elkaar op. Ze hadden allemaal verschijnselen die overeen kwamen met Corona, okergele ontlasting die eruit spoot, ze waren stuk voor stuk misselijk. Vanaf het begin van de verschijnselen kon ik al mijn shelties gaan voeren, eerst aten ze nog wel brokken, op het laatst moest ik ze de gekookte kip en vis voeren, want zelf eten was er niet meer bij. Ik op mijn knieen bij 8 shelties, die niet wilden eten. Savannah was al langer aan het mokken en voor haar betekende niet eten, een reeks aanvallen. En onze oudere 2 shelties die leken te bezwijken aan hun kwaaltjes en die gingen hard achteruit. Ons schildklierpatientje kon amper nog lopen en ons hartpatientje hoeste zich wezenloos. Ze kreeg begin maart ook nog een tia, toen ik ’s morgens wakker werd, zette ik haar naast bed, zoals gewoonlijk en ik hoorde ineens plof. Ze zakte in elkaar en kon niet meer in de benen komen. Een hele dag lang kon ze niets meer, niet eens zelf opstaan. Dit was eng. Naar de dierenarts geweest, ze wist niet wat er aan de hand was, maar vermoede een tia. De volgende dag ging het weer beter, ze ging waggelend door de tuin.
Een dag voor de operatie van Ylanie stond ik met de rug tegen de muur. Oververmoeid, en niet meer wetende wat te doen. Hoe kon ik mijn dames aan het eten krijgen. De Carnibest had ik al 2 dagen uitliggen in de koeling, maar op advies van de dierenarts die Ylanie moest opereren niet gegeven. Nu niet overstappen op vlees was zijn advies, omdat ze geopereerd moest worden. Ik had de koelkast open getrokken er was geen sheltie meer die zijn kip of vis wilde eten. Naar mijn idee kon het nu al niet meer slechter gaan. En mijn idee was dan ook, dan de operatie van Ylanie maar uitstellen. Ik heb al mijn moed bij elkaar geraapt en alle dames een klein beetje Carnibest light op een lepeltje voorgehouden. En tot mijn grote verbazing roken ze er eerst aan en daarna maakten ze het gretig op. Dit bood perspectief en ik heb alle bakjes gevuld met Carnibest Light en overgoten met gekookt water (om ze te laten wennen aan vlees), even af laten koelen. Daarna werd het spannend, zouden mijn 8 misselijke shelties de Carnibest gaan eten of niet? Ik stond perplex nadat ik de bakjes neer had gezet, binnen 20 seconden waren alle bakjes leeg, zelfs die van Savannah.
Savannah heeft die dag niet meer gegeten, maar heel bijzonder was dat ze geen aanvallen kreeg omdat ze de rest van de dag niet gegeten had. Het duurde een week voordat Savannah op haar drie maaltijden van 46 gram zat, zo langzamerhand wende haar maag eraan en ze vond het heel lekker. Je zag Savannah opbloeien, ze was niet meer zo gespannen, ze ging weer spelen. Een “Nee” als ze iets niet mocht veroorzaakte geen aanval meer. Het was echt heel vreemd om haar zo snel te zien veranderen in een vrolijke sheltie, die weer overal zin in kreeg. Ze was niet meer die sheltie die bij cursus op de rug ging liggen omdat ik een klein beetje druk op haar zette. Wat ik vanaf nu meemaakte was bjizonder. Van januari 2005 tot maart 2006 heb ik heel veel bij dierenartsen en specialistische dierenartsen doorgebracht. Soms zag ik het gewoon niet meer zitten, maar nu wist ik zeker dat alles goed zou komen. De Carnibest bleek niet alleen goed te zijn voor mijn epilepsie patientje en mijn zieke Ylanie, maar ook voor de anderen! Hieronder een overzicht van al mijn dames en de verbeteringen
Onze Sheltie Kalin, 11 1/2 jaar , is schildklierpatient. Ze heeft artrose in alle pootjes en lichte spondylose in de rug. Haar rug zit vast. Ze kon nauwelijks nog lopen toen we begonnen met Carnibest. Ze had veel pijn. Kalin had een hoestje, waar geen oorzaak voor aan te wijzen was, dit hoestje hoorde je de hele dag door. Soms werd je er radeloos van. Kalin begon na het starten van Carnibest steeds beter te lopen, steeds meer, ze gaat weer zelf in de benen om met de jeugd te spelen. Voorheen deed ze dit allemaal liggend. Ze kwam overdag amper nog in de benen. Ze voelt zich stukken beter, ook haar hoestje is verdwenen en een groot deel van haar tandsteen die ze had is weg, door het eten van vers vlees. Kalin had door haar vele medicijngebruik ook vaak last van een lege maag. Vaak overgeven op een lege maag. Ze was hele dagen misselijk, als ze de maag leeg gehad had. Met brokken kon ik het niet aanslepen, ze werd steeds dikker en dikker. Sinds ze met Carnibest is begonnen is ze zeker 2 kilo afgevallen. Ze heeft veel minder pijn, als voorheen. Ze kan veel meer. Helaas is ze van de trap gevallen en moeten we even weer het lopen opbouwen, maar dat komt vast goed.
Kalin staand met andere shelties (in dit geval Paige) bezig zijn hebben we al jaren niet meer gezien, ze deed alles liggend
Onze sheltie Keshia, 11 jaar, ze is een hart- & schildklierpatientje. Keshia was door haar hart/schildklierproblemen ook erg dik geworden. Ze is maar 32 cm en woog 10 kilo. Ze had ook nog maar weinig levenslust. Keshia werd agressief als je haar op dieet zette, ze greep alle shelties hier in huis bij de strot. Maar ook als ze niet op dieet stond, was ze agressief, want ze had atlijd een hongergevoel. Ook werd er vaak door haar overgegeven omdat ze de maag leeg had. Ze is sinds ze op Carnibest staat zo’n 2 1/2 kilo afgevallen. Ze is nooit agressief terwijl ze maar hele kleine porties vlees krijgt, ze krijgt ook elke dag nog wat lekkers, iets als een pensstaafje erbij, ze laat het zich heerlijk smaken. Ze liep altijd moeilijk omdat ze zo zwaar was, maar dat is verleden tijd. Keshia loopt in plaats van achteraan, weer vooraan en rent weer vrolijk rond. Ze begint weer steeds meer op balletjes te letten. Ze wordt steeds sneller en sneller. Het is wel wat moeilijk om tegen de jeugd te concureren, maar zo af en toe heeft ze de bal toch voordat de jeugd hem heeft. Keshia had door haar hartproblemen een heel erg zware hoest, ze moest dan ook vaak plastabletten gebruiken, ze kreeg soms een week of 2 tabletjes achter elkaar, om het vocht achter de longen weg te krijgen. Sinds ze met Carnibest is begonnen is het een verademing, ze hoest amper nog. De plastabletten liggen nog in de verpakking op de kast, die heeft ze nog niet weer gehad sinds ze overgestapt is op Carnibest. Ook Keshia heeft mooie schone tanden gekregen van het vlees. Ze heeft geen hongergevoel meer, en is alleen nog maar boos als ze haar balletje willen afpakken.
Keshia met de jeugd (phoebe, Prudence & Paige) op de hielen, de bal is heilig voor haar. Ze wordt weer steeds fitter en fitter.
Savannah, 9 1/2 jaar is ons epilepsie patientje, ze kreeg haar eerste aanval na een operatie op zevenjarige leeftijd. Savannah was onderdanig en onder de indruk. Een “Nee” veroorzaakte een aanval. Vanaf de eerste aanval in april 2005 was “niet eten” een trigger voor haar om aanvallen te krijgen. De frequentie van de aanvallen begon steeds hoger te liggen. En er kwamen naarmate de maanden verstreken, steeds meer en heviger aanvallen bij. Het bleef nooit bij 1 aanval. Savannah had op het laatst voordat ze over ging op ander voer, zeven dagen aanvallen achter elkaar in de vier weken. Sinds we overgestapt zijn op Carnibest is ze zich beter gaan voelen. Ze is vrolijker. Ze speelt weer met de andere shelties en wordt niet meer zomaar zonder pardon aangevallen. Ze is voor de Carnibest begonnen met homeopathie i.v.m. haar aanvallen. Je kon zien dat het iets deed, maar er bleven aanvallen en ze waren ondanks de medicatie nog behoorlijk lang en heftig. Op 16 maart zijn we begonnen met de Carnibest. Savannah kreeg zo’n 2 weken later wat brokken te pakken en wat kibbelingen. Even later kreeg ze hierop 4 aanvallen binnen de 2 minuten. Vanaf dit moment hebben we alle brokken en hondekoekjes die niet op natuurlijke basis waren weggegeven en ze knapte steeds meer op. De aanvallen bleven uit totdat we vlak voor de verhuizing zaten. Precies 5 maanden en 9 dagen na haar laatste aanval en kreeg ze aanvallen die alles bij elkaar een half uur duurden en daarna klaarde ze helemaal weer op.
Savannah speelt tegenwoordig ook wel eens mee. Nog niet altijd, maar het begin is er! Voorheen werd ze vaak aangevallen omdat ze zich anders gedroeg. De andere shelties voelden dat ze anders was, daardoor werd ze heel vaak aangevallen.
De laatste maanden voordat Savannah Carnibest kreeg, had ze minimaal 28 aanvallen binnen een tijdsbestek van een week in de vier weken. De drie tussenliggende weken gingen om met een gevoel alsof je op eieren moest lopen. Het is een hele verbetering dat ze maar enkele aanvallen heeft gehad in een half uur tijd en dat met een tussentijd van 5 maanden en 9 dagen. Een verbetering die wij nooit hadden durven dromen.
Sinds haar eerste aanval was haar eetlust verdwenen. We waren dan voordat ze ziek werden al maanden met haar bezig om haar aan het eten te houden. Nu ze Carnibest Light krijgt is dat helemaal geen probleem meer. Savannah heeft elke maaltijd die ze moest hebben (nadat ze gewend was) gegeten met smaak. Savannah die een brokje of een hondekoekje eerst goed moest besnuffelen voorheen en in kleine stukjes aangevoerd moest hebben, ze eet nu zelf en ze eet grote stukken. Ze is gretig in eten. Ze duikt in haar bakje (voorheen pakte ze alles aan alsof het vies was) Ze staat blaffend op haar achterpootjes te wachten tot ze haar bak krijgt en dan duikt ze er in. Het is een heerlijk gezicht om haar zo vrolijk en gretig in eten te zien. Ze heeft een tijdje natuur gehad, omdat ze te mager werd, ze wilde geen pensstaafjes e.d. De natuur vond ze toch niet zo lekker als de light, en we hebben haar inmiddels teruggezet naar de light en ze eet weer goed, inclusief lekkernijen als gedroogde pensstaafjes, e.d.
Ylainie, bijna 6 jaar, een sheltie die door een foute beoordeling van de dierenarts een jaar met een baarmoeder met cystes heeft rondgelopen, door de lange tijd ziek zijn, was haar alvleesklier ook aangetast door cystes. Deze moest ook voor een deel verwijderd worden. Ylanie was erg ziek toen ze geopereerd moest worden. We hadden al een week elke dag afspraken bij de dierenarts om spuiten te halen tegen het overgeven en tegen diarree. Alles kwam er bij haar van voor en van achter uit. Ze was echt mager aan het worden. Na het beginnen van Carnibest was ze binnen 18 uur van de diarree af en ze kon toch nog de volgende morgen geopereerd worden. De dierenarts vertelde me ook als we haar nu niet opereren, dan denk ik dat er geen kans meer is om haar te opereren, want het ging steeds slechter en slechter met haar! Ze heeft geluk gehad dat er Carnibest bestaat. Ik weet niet wat er gebeurd was als ze de dag van de operatie nog aan de diarree was geweest. Volgens de dierenartsen die haar behandeld hebben is ze wondderbaarlijk snel hersteld. Binnen 3 weken ging ze al weer voorzichtig met de andere shelties spelen. En met vier weken liet ze zich alweer meeslepen door de tuin. Ylanie heeft atlijd al zo’n rokersgebitje gehad. Zo zag het er uit. Na het begin van Carnibest gaat dit langzaam maar zeker veranderen in een mooi wit hondengebitje. Ylanie heeft toch nog een keer diarree gehad pas. Dat was na het eten van een kalfsribbetje, dit was waarschijnlijk voor haar te vettig. Nadat ik zelf een weekje aan het klooien was geweest, kreeg ik de tip van Carnibest dat ik kokend water over het eten moest gooien voor een weekje, even laten afkoelen. Dit heb ik gelijk gedaan. En binnen enkele dagen was de ontlasting weer normaal. Het is allemaal zo simpel nu!
Ylanie glimt eindelijk weer, ze is lekker actief en dolt met iedereen
Whisper, 5 jaar, ze was altijd een sheltie die maar moeilijk at. Ze had nooit zin in eten en was daardoor veelal mager. Ze bleef gewoon atlijd heel erg skinny. Sinds ze op Carnibest staat, eet ze als een dijkgraver en ze ziet er mooi uit. Ze heeft wat op de ribben zitten nu. Whisper moest voordat ze Carnibest kreeg, elke maand haar anaalklieren uit laten drukken, ze begon gelijk na het uitdrukken alweer onder dr staart te knagen. Toen ze pas op Carnibest stond, hebben we nog 1 x de anaalklieren uit laten drukken. Ze knaagt nooit meer onder de staart, ze heeft geen last meer van anaalklieren. Ze is zeker al 7 maanden niet bij de dierenarts geweest.
Whisper probeert haar actieve jongste dochter Paige te ontwijken
Phoebe, 3 jaar. Door opstartproblemen als pupzijnde in het nest, had ze vaak last van haar maag. Ze had met brokken eigenlijk nooit voldoende en stond geregeld met een lege maag over te geven. Nadat ze had overgegeven, kwam ze in een ficieuze cirkel van overgeven terecht, ook vaak tot aan bloeden toe, dat er een adertje was gesprongen van binnen. Ze verging van de buikpijn en je hoorde haar buikje de hele tijd rommelen. Bang om nog meer buikpijn te krijgen, wilde ze niet meer eten. Na de Carnibest heeft ze nooit meer een maaltijd overgeslagen, ook niet als ze een rommelend buikje had. Binnen een uurtje is ze weer helemaal hersteld.
Prudence, zusje van Phoebe, 3 jaar. Zij had aan brokken nooit genoeg, ze liep de hele dag te snaaien, at je het brood van je bord of uit je hand. Ze liep eten te jatten bij de andere shelties. Ze had dan ook een stevig speklaagje ontwikkeld. Toen we overgingen naar Carnibest zag je dat ze minder hongerig was. Ze had voldoende aan de porties die ze kreeg. Het dwangmatig snaaien was weg. Natuurlijk blijven ze wel opletten of er iets te eten valt, maar het was niet meer zo dat ze de hele dag er mee bezig was. Zij had ook vaak een lege maag. Prudence viel dik 2 1/2 kilo af, het hongerige gevoel is verdwenen. Ze is een tevreden sheltie, die nooit meer last heeft van een lege maag. Ze is ook veel aktiever geworden.
Prudence voor Carnibest, een stevige sheltie die atlijd hongerig is.
Prudence 4 maanden na de start met carnibest 2 1/2 kilo lichter
Paige, het halfzusje van Phoebe en Prudence is 1 jaar. Zij vond brokken altijd maar niets, de Carnibest vind ze om te versmaden.
v.l.n.r. Paige, Prudence en Phoebe, hele actieve dames
Voordat we Carnibest gaven zaten we het laatste jaar elke week bij de dierenarts. Tegenwoordig komen we er alleen nog om medicijnen te halen. Voor Keshia halen we inmiddels al minder medicijnen. Die hoeft geen plastabletten meer. We zijn alleen nog een paar keer voor een ongelukje bij de dierenarts geweest. De trap in ons nieuwe huis is wat steiler dan de vorige, daar zijn 2 dames vanaf gevallen. En onze oudste sheltie die had een baarmoederontsteking. Dat zijn dingen die je niet kan voorkomen met goede voeding. Hier is het nu een stuk minder stressen, het is veel fijner om honden te hebben die het allemaal goed doen en tevreden zijn. Op onze Paige na hadden ze hier allemaal wat problemen door het voeren van brok. Gelukkig zijn we er achter gekomen, dat brokken veel problemen kunnen veroorzaken. De dierenarts vroeg mij een tijdje geleden nadat ik het positieve vers voeren verhaal had verteld, i.v.m. Savannah’s aanvallen. Of ik de andere honden nu ook nog vers voerde. Mijn antwoord was, dat ik ze er nooit meer vanaf zet, want zo goed als het nu gaat. Hebben we in in 12 jaar niet meegemaakt! Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt! Alle shelties hebben nu witte tanden, geen tandsteen meer te vinden. We hebben geen shelties meer die met een lege maag staan en overgeven en lang buikpijn hebben. Er waren wat shelties bij ons te dik waar we altijd mee aan het dieten waren. We lopen al veel, daar lag het niet aan. Nu zijn ze allemaal mooi op gewicht! Ik ben heel blij dat we met Carnibest in aanraking zijn gekomen, voor mij niets anders meer dan vers!
Oh ja, Kalin en Keshia kunnen sinds jaren weer zelf op de bank springen!
Met vriendelijke groeten,
Jacqueline Bosch
Whirlwind of Shadows – Shetland Sheepdog kennel
www.whirlwindofshadows.nl