Wij kregen onze poes Faloesy ergens in oktober 2005. Ze was toen 8 weken. Ze groeide goed maar werd niet echt dik en stevig. Ze bleef een schriel vrouwtje. Nu vind ik dat niet erg, want van dikke theemutsen hou ik niet en is bovendien niet gezond maar we bleven haar “klein konijntje” noemen.
Begin juni gingen we een weekendje weg en een vriendin paste op onze drie katten en zes gerbils. Toen we thuis kwamen ontdekte ik een wondje in haar nek waar haar halsbandje tegenaan zat. De oppas vond het wat vreemd: daar heb ik niets van gezien. Omdat Faloes wit is, zie je wondjes wat eerder als bij een donkere kat. Nou ja, bandje af, klaar. Dachten we.
De wond – een op een schaafwond lijkende plek – werd groter. Zal wel reactie zijn. De wond ging dicht om ergens anders in haar hals weer “op te duiken”. Vreemd, een vlooienallergie??? Dus weer stevig kammen en afwachten. Ze krabde wel wat meer dan normaal, zo leek, maar niet erg veel meer. Vlooien had ze overigens niet.
Ik vond het niet nodig naar de arts te gaan. Wat kan die er nu aan doen als het beestje geen vlooien heeft? Maar drie weken later werd het toch te erg en gingen we naar de dierenarts. Die kon niet veel anders bedenken dan een cortico-spuit en een cortico-creme. Iets waar ik niet blij mee was, maar alla!
Het leek even te helpen maar na een week kwamen er weer nieuwe plekken bij, andere genazen gelukkig. Alle mensen die haar zagen, schrokken. Wat heeft dat beest? Haar nek was inmiddels rondom volledig kaal … Ze leek wel een gier!
Omdat onze tweede kat (8 jaar) op een hypoallergeen-voer zat, besloot ik dat Faloes ook te geven.
Op 9 augustus, twee maanden met getob dus, wederom naar de dierenarts. Weer een cortico-spuit en antibiotica voor de wonden. Het nieuwe voer leek nog niet te helpen.
De pillen waren op en na twee weken duidelijke verbetering – de wonden waren nu droog en dicht – zagen we wéér een natte plek. Eind augustus volgde het derde dierenartsbezoek. Deze stelde voor om naar een huidspecialist te gaan en om haar over een paar weken te laten testen op een auto-immuunaandoening. Ik toog weer huiswaarts met een dierenartstijdschrift in mijn tas. Hierin stond een artikel over atopische dermatitis bij honden. Het leek verdacht veel op ons verhaal. Ik ging op internet zoeken, zette oproepjes hier en daar en kreeg daar veel reacties op. De een zei dit, bij de ander moest ik zo doen. Totdat ik van Laura (via dierenforum.nl) de tip kreeg Faloesy op Carnibest vlees te zetten. Het leek me een makkelijke oplossing. Dus ik op de fiets gesprongen om 4 kilometer verder een voorraadje Carnibest natuurvoer in te slaan. Het was 30 augustus jl.
Ik mengde het met haar brokjes en de tweede dag at ze het half om half, de vierde dag 100%. En, wie schetst mijn verbazing dat we na 4 dagen al verbetering zagen…… Het leek of we het ons verbeeldden!!
Na tien dagen had ze nog maar één dikke korst onder haar keel. En na een maand of twee was haar hele nek weer begroeid met haar: niemand ziet meer wat aan haar.
Onze kat Fleur, met de voedselintolerantie, zat erg zuur te kijken toen zij de Carnibest niet kreeg. Dus dacht ik: je bent zo ziek (ook levercirrhose), wie zegt mij hoe oud je wordt, of je nu 9 wordt of 10 of 15, niemand weet dat nog. Als jij lekker wilt eten, ga je gang. En eigenlijk gelijk met Faloes krijgt zij ook de Carnibest en …… ze is in goede conditie en zo goed zelfs, dat ik al een paar weken geen Dexamethason (voor haar huidonstekingen) meer geef….
Dan hebben we nog onze lieve Hagrid. De reus op blaasgruisdieet. Die vindt het ook zo lekker…… Half om half…… Maar gaat het dan wel goed? Gespeurd op de site van Carnibest. Moet kunnen…… Toen ik op zijn rug allemaal korstjes ontdekte die niet weggingen heb ik hem sinds een week ook op totaal Carnibest. Ik heb het idee…… dat het ook met hem al beter gaat.
Onze Faloes woog 2 kg. Na het starten met de Carnibest kwam ze aan. Ze weegt nu 3 kg., is wel klein van stuk maar niet meer een iel meisje. Ik denk toch echt dat zij niet tegen de conserveringsmiddelen en extra chemische toevoegingen kan.
Ik heb wat folders extra gevraagd van de dealer en met Faloes en folders ben ik naar de dierenarts gegaan. Ik heb de dierenartsen die we toentertijd hadden erbij laten roepen en zij waren allen zeer verbaasd. Het foldertje zou in de map gaan en zij zouden het zeker aanraden bij volgende ondefinieerbare huidaandoeningen. Ook heb ik een folder bij de dierenspeciaalzaak neergelegd. En de foto’s laten zien. Onbegrijpelijk vonden ze het.
Het schijnt overigens steeds vaker voor te komen: voedselallergieën. En niet alleen bij onze huisdieren….
Oja, we hebben ook de snoepjes gekocht: Faloes “vermoordt” ons haast, Hagrid geeft er niet om en voor Fleur moeten het de kleine stukjes zijn.
Het enige nadeel, tot nu toe, is dat Faloes heel erg geobsedeerd is door eten. Ze “vreet” letterlijk alles. Muizen, melk uit de beker van de kinderen, oliebollen, macaroni….. Maar misschien gaat dit in de toekomst beter. (Ze krijgt zeker niet te weinig, als jullie dat soms denken.)
Zie bijgaande foto’s en kijk hoe het was deze zomer en hoe leuk ze is geworden!!! En hoe ze dol is op haar speeltje en nog doller op haar “snoeptrommeltje”.
Groetjes,
Antoinet Dijksterhuis
Amersfoort