Europees korthaar, zwart wit van kleur. Zij kwam in het voorjaar van 1997 op een wel heel speciale manier in mijn leven.
Onze zoon kwam na een dagje op de boerderij bij zijn schoolvriendinnetje met haar thuis; gewoon meegenomen in een plastic draagtasje. Moederpoes was doodgereden en deze kleine liep de hele dag miauwend achter hem aan op de boerderij. Het was weekend, geen voer voorhanden, geen bak etc. Maar poeslief maakte indruk door veel te miauwen, klein en kwetsbaar te zijn. Nu, na bijna 14 jaar is zij nog bij ons en heeft de toepasselijke naam Janke gekregen.
December 2009: Janke komt thuis met een enorme wond aan haar hoofd. De scenario’s flitsen voorbij, komt het door vuurwerk, een hete uitlaat van een auto, een brandende kaars etc…
De dierenarts schrijft wondcreme voor, zonder kap gaan we naar huis. Dit is geen goed advies. De wond gaat jeuken, we zorgen dat ze een kapje om krijgt.
Een aantal weken later ziet het er wat beter uit totdat het bijna dichtgegroeid is. Voor de zekerheid (we gaan een weekje naar de zon en dan passen de buren op) even voor controle naar de dierenarts. Daar krabt ze van de stress haar hele kopje weer open.
Opnieuw zalf en injecties tegen de jeuk en oorcreme. Advies is om het onderzoekstraject in te gaan. Er is meer aan de hand. Janke krijgt een biopt om kanker uit te sluiten. Spannende dagen. Gelukkig de uitslag is goed.
Dan wordt in de richting van allergie, voedselintolerantie gezocht en zijn we alweer zoveel meer weken verder….
Ze krijgt nu speciale brokjes. Na zes weken is er geen verbetering merkbaar. Arme poes wat duurt dit toch lang. Nog steeds de kap om. We hebben wel geprobeerd om deze even af te doen maar dat gaf bij Janke en ondergetekende veel stress en opnieuw verslechtering van de wond.
Steeds lastiger wordt de keus om te blijven zoeken naar genezing. Je ziet haar af en toe wel ongelukkig uit haar oogjes kijken maar ziek ziet ze er niet uit. Af en toe glipt ze naar buiten en komt gelukkig weer terug met kap en al.
Wanneer ze echt ziek zou zijn was de keus snel gemaakt. Pijn lijden is geen optie.
En dan krijg ik via het werk van iemand het advies om Carnibest uit te gaan proberen.
In een dierenwinkel in Drachten krijg ik uitstekend advies en we gaan met goede moed terug naar huis. De eerste twee dagen vindt Janke het maar niks maar dan is de knop om.
Spannende weken volgen met als uiteindelijk resultaat dat na ruim een halfjaar in de zomer van 2010 de kap eindelijk af kan en Janke genezen is van haar voedselintolerantie.
Nu ik dit schrijf, in januari 2011 sta ik vol trots bij de dierenarts. Zij is behoorlijk onder de indruk en is met mij erg blij dat Janke er weer zo prachtig en gezond uitziet !!!
Terugkijkend was het een lange, stressvolle periode maar genieten nu des te meer van elkaar!!
Ik ben erg blij dat Carnibest op ons pad is gekomen en we het nodige geduld uitgeoefend hebben en nu zo veel plezier van haar mogen beleven. Ze is in topconditie !!
Inmiddels weten al heel veel mensen in mijn omgeving van jullie producten en ook de dierenarts was dus zeer gecharmeerd van de Carnibest en heeft een notitie gemaakt!
Met vriendelijke groet,
Gooitske Groeneveld
IJlst