Ik wil mijn verhaal vertellen over mijn kat: Klaas . Klaas was een gezond uitziende kater…bolle, ondeugende kop. Toen hij zo’n jaar of zes was, veranderde hij. Hij werd steeds magerder. Hij voelde zich ogenschijnlijk wel goed, want hij was speels en ondeugend genoeg. Echter, ondanks dat speelse, maakte ik mij zorgen.
In 2006 woog hij 3 kilo en onlangs nog maar twee. Als ik hem optilde, was ik verbaasd dat hij niet uit elkaar viel…al die botjes in dat velletje. Dierenartsen konden niks vinden. Klaas was de hele dag bezig met eten zoeken. Ik zette hem van alles voor. Hij nam dan een hapje en ging klagelijk weer op zoek.
Hij begon soms midden in de nacht al weer te janken om eten. Ik werd er erg onrustig van en Klaas natuurlijk ook. Er stond eten, maar meer dan een muizehapje ging er niet in. Vorige week ben ik begonnen met Carnibest. Ik sloot hem op in een kamer met het eten. Toen ik na een half uur de deur van de kamer opendeed, wist ik niet wat ik zag: zijn bordje was leeg!!!! Gauw het bord weer gevuld en weer begon hij te eten.
Nog steeds eet hij goed zijn dubbel voorgeschreven portie in per dag op en nog steeds ben ik verbaasd. Ik kan nog niet zien dat er bij hem vlees op zijn ribbetjes komt, maar als ik hem optil lijkt hij zwaarder. Wat nog belangrijker is, is de rust die hij nu eindelijk ondervindt: Hij kan heerlijk diep en langgerekt liggen slapen. Wat kan een dier toch lijden doordat we toch niet dat aan onze dieren geven wat ze nodig hebben.
Ik heb vijf katten en vijf honden en alles is direct over op de Carnibest. De honden zitten nog in een overgangsfase, maar het uitdelen van eten aan hen is ook al een feest. Ik ben benieuwd hoe dit verder zal gaan!!!!!
Anke Rol