Toen ik mijn zwartwitte kater Spunk kreeg, was hij bijna 1 jaar oud. Oorspronkelijk is het een zwerfkat, die door een liefhebber naar het asiel was gebracht. Vanuit het asiel kreeg hij onderdak bij een vriend van me. Deze ging samenwonen. Zijn partner bracht behalve haar inboedel ook een kat mee, en helaas ging het tussen deze kat en Spunk niet goed. Haat en nijd was het, en geen van beide was bereid om ook maar een druppel water bij de wijn te doen. Het idee dat Spunk terug zou moeten naar het asiel vond ik verschrikkelijk, en zodoende bood ik aan om Spunk in huis te nemen. Een beslissing waar ik nooit spijt van heb gehad. Spunk is een gezellige huisgenoot. Hij houdt ervan om vanuit de vensterbank alles in de gaten te houden wat er op straat gebeurt. Een paar keer per dag heeft hij een ‘gek kwartiertje’ waarbij hij van de ene naar de andere kant van het huis sjeest, zonder daar een reden voor te hebben. Remmen vindt hij moeilijk en hij glijdt nogal eens een stuk door op de parketvloer. Hij vindt het heerlijk om lekker op schoot te liggen luieren, of gewoonweg de hele tijd om je benen heen te draaien en in de weg te lopen. Geen enkel probleem dus, zou je denken. Maar……… dat was er wel. Spunk haarde namelijk enorm. Nu verharen de meeste huisdieren wel, maar bij Spunk kon je zowat een trui breien van de haren die hij dagelijks verloor. Natuurlijk kwam er iedere dag de stofzuiger aan te pas om de haren uit de weg te ruimen, maar dat was niet voldoende. De haren zaten echt overal, op de banken, op het aanrecht, op mijn kleding. Vervelend was het wanneer er bezoek kwam: Spunk kwam dan aandacht vragen en kopjes geven. Hartstikke lief, maar het bezoek zat meteen van onder tot boven onder de kattenharen.
Ik legde het probleem voor aan de dierenarts. Die vertelde dat sommige katten nou eenmaal enorm haren en dat er weinig aan te doen zou zijn. Hij adviseerde een voedingssupplement en regelmatig kammen om overtollige haren weg te halen. Dus probeerde ik dat, maar Spunk bleef net zoveel haren als voorheen. Toen adviseerde de dierenarts een speciale olie. Elke dag een scheutje over het voer. De eerste paar dagen ging dat goed, maar daarna weigerde Spunk het voedsel ook maar aan te raken. Blijkbaar zat er een stofje in de olie wat hem enorm tegenstond. Weg dus met de dure olie.
Ik vertelde een collega van me over het probleem. Hij vertelde me toen over Carnibest. Hij heeft 3 grote doggen die Carnibest eten en die het er goed op doen. En ik dacht: waarom ook niet, die andere dingen helpen immers ook niet en dit is puur natuurlijk, dus zal het zeker geen kwaad kunnen. Eerst vermengde ik het nog met het voer dat Spunk voorheen kreeg, maar na 1 week kreeg hij alleen nog Carnibest. Het leek wel alsof hij helemaal verhongerd was in de periode ervoor: hij viel echt op de Carnibest aan en duwde me zowat aan de kant wanneer ik het in zijn bakje deed! Nu had ik geen hoge verwachtingen en mijn collega had me ook verteld dat het zeker 6 weken zou duren voor ik een eventueel effect zou kunnen zien. Spunk krijgt nu ruim 2 maanden Carnibest en ik sta echt versteld van het resultaat: hij vindt het erg lekker, zijn vacht ziet er mooi en glanzend uit, en het verharen is enorm afgenomen. Echt fantastisch! Ik had niet gedacht ooit van het harenprobleem af te komen, maar Carnibest lijkt een gouden greep te zijn!
Margriet Prins