Chico, ons zwervertje die (3 maanden oud) in juli 2000 in Spanje bij ons kwam aanlopen is nu bijna 12 jaar. Hij was nog geen twee jaar oud toen de ellende begon. Eerst darmen die van streek waren, langer dan gebruikelijk. De dierenarts schreef ander voer voor, want het beste voer (de dure droge brokken van een bekend merk) was voor hem te rijk, zo zei hij. We moesten overstappen op goedkoper voer. We merkten weinig verschil. Enkele maanden later begon hij een vervelende vorm van roos te vertonen op zijn huid en kreeg hij last van een vieze neus. Geen zorgen zei de dierenarts, zijn vacht glanst, dus hij is gezond. Dat van z’n neus zou wel een grassprietje kunnen zijn. Daar moest onder narcose naar gekeken worden. En de schilfers werden onder de microscoop bekeken. Niets te vinden.”Misschien ergens allergisch voor” was de conclusie. Alle getob, de visites aan de dierenarts, de torenhoge kosten, de achteraf zinloze onderzoeken, medicaties, frustraties en dieetexperimenten uit die periode zal ik jullie gemakshalve maar besparen.
Twee jaar later
Chico was een volwassen hond geworden (waarschijnlijk daarom niet meer zo speels) en vrij depressief vond ik zelf (waarschijnlijk vanwege het binnenzitten, verstoken van de vrije natuur(?) De kleine Hollandse behuizing is ook niet alles..)
Zijn neus werd viezer en een overstap terug naar de duurdere brokken maakte van Chico pas echt een doodzieke, slecht uitziende hond. Haaruitval, kringen rond zijn ogen, oren, iets dat leek op eczeem aan de ellebogen. Had ik toen maar van Carnibest geweten.
Hem werd uiteindelijk iets als prednison voorgeschreven. Chico knapte zienderogen op en na de laatste tablet donderde hij pas goed in elkaar. Bloedneuzen, koorts, schuilen in donkere hoekjes…. Een trieste aanblik. Goddank waren we toen op vakantie in Frankrijk. Eén enkele bloedtest voor de plaatselijke dierenarts was nodig om zijn vermoeden te bevestigen: Leishmaniose (Leishmania). Een parasiet waar nog geen vaccin voor (tegen) uitgevonden is. Wij werden voorbereid op het ergste omdat Chico er behoorlijk slecht aan toe was.
Hij kreeg een kuur te vergelijken met een chemokuur (vreselijk voor Chico én voor ons) maar het hielp. Daarna zou hij (levenslang) moeten geloven aan een minder heftig medicijn. Want, mocht Chico opknappen, dan zou de parasiet nog altijd latent aanwezig blijven. Chico was er op een gegeven moment zo beroerd aan toe dat ons werd voorgesteld om hem te laten inslapen. Dat wilde ik niet, we waren eenmaal begonnen met de kuur, hij had al zoveel geïncasseerd en een kans op herstel wilde ik hem niet ontnemen..
En Chico knapte op. Langzaam ging hij vooruit. Er zat weer wat leven in, maar hij leek met zijn 4 jaar nog altijd op een hond van 20. Hoe kon ik hem het beste ondersteunen? Ik had er alles voor over om zijn immuunsysteem een handje te helpen en ging op zoek. Op internet vond ik Tannetje Koning. Haar beste advies om vooral direct te stoppen met de droge brokken is achteraf (naar mijn gevoel) wel Chico’s redding gebleken. Via haar ontdekte ik het bestaan van Carnibest.
Ik stapte radicaal over op Carnibest. Ieder advies op de site om Chico langzaam te laten wennen heb ik genegeerd. Ik wist zeker dat hij niet slechter kon worden, gezien alle eerdere ervaringen.
En een wonder Geschiedde
Chico werd, sneller dan verwacht, zienderogen beter. Wij konden onze verbazing (en uiteraard ons geluk) niet op. Op de foto’s kun je zijn vooruitgang zien. Al vrij snel had Chico een grotere halsband nodig. Hij zag er beter uit dan ooit! Zijn niet te ontkennen vrolijkheid, blijdschap, vriendelijke en vertederende karakter om mensen en puppies voor zich te winnen kwam weer helemaal terug. Hij ging nu op een echte wolf lijken (een héééle vriendelijke weliswaar). Zijn vacht voelde zacht en vol en glansde fantastisch. Hij speelde weer, lachte, huppelde, was enthousiast en dankbaar. Ik spreek in de verleden tijd, maar dat is nog steeds het geval, al is Chico nu meer een oudere bezadigde hond geworden. Met een leeftijd van bijna 12 jaar (schofthoogte van om en bij 71 cm en een gewicht van 46 kg) behoort hij tot de grote honden en dus qua leeftijd tot de sterken!! Dit jaar valt de rui hem zwaar, en zijn artrose bezorgt hem wat last, maar in het voorjaar gedraagt hij nog steeds als een jonge hinde op zoek naar een partner (die hij helaas nooit mocht huwen).
Met de overstap naar Carnibest was alle leed snel geleden. Het lijkt wel een achterhaald reclamepraatje, maar dat is het niet. Hier in ons dorp kent bijna iedere hondenbezitter Chico, zijn verhaal én Carnibest. De nodige baasjes zijn overgestapt op Carnibest en hadden er geen spijt van. Carnibest is gezond, gemakkelijk voor het baasje, lekker voor je viervoeter en het grote voordeel is dat doktersbezoeken als vanzelf tot een minimum beperkt worden. Carnibest is gebruiksvriendelijk, vooral voor mensen die een druk leven hebben. Chico ziet nu alleen de dierenarts nog wanneer hij weer toe is aan de noodzakelijke vaccinaties voor het buitenland. Kijk, geniet van de foto’s… en doe voor je viervoeter waar jij je goed bij voelt.
Nu Chico wat ouder geworden is, hebben we ook dagelijks Glucobest aan zijn dieet toegevoegd. Zonder kan hij beslist niet meer. Dat hebben we ontdekt toen het eens op was en hij 2 weken zonder zat. Af en toe tijdelijk toedienen van pijnstillers is helaas nu noodzakelijk, maar deze helpen (vreemd genoeg) alleen maar in combinatie met Glucobest…
Groet,
Hedy Miranda
Zevenbergen
www.taichikung.nl